ჩაი

ქართული

ჩაი

ეტიმოლოგია

წაკითხვა

ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [t͡ʃʰɑi]
აუდიო მაგალითი: ჩაი ^?
დამარცვლა: ჩა·ი, მრ. რ. ჩა·ე·ბი

მნიშვნელობა

არსებითი სახელი

➤ ჩაი, ჩაი-ს(ა), მრავლობითი: ჩა-ებ-ი

ბრუნვა	მხოლობითი	მრავლობითი
სახელობითი	ჩაი	ჩაები	—
მოთხრობითი	ჩაიმ / ჩაიმა	ჩაებმა	—
მიცემითი	ჩაის / ჩაისა	ჩაებს / ჩაებსა	—
ნათესაობითი	ჩაის / ჩაისა	ჩაების / ჩაებისა	—
მოქმედებითი	ჩაით	ჩაებით / ჩაებითა
ვითარებითი	ჩაიდ / ჩაიდა	ჩაებად / ჩაებადა
წოდებითი	ჩაი	ჩაებო	—
ყველა სხვა ფორმა იხილეთ ფორმაწარმოების გვერდზე

ბოტანიკა: მარადმწვანე ბუჩქი (ან ხე); იკეთებს თეთრ ან ვარდისფერ ყვავილებს; ნაყოფი წარმოადგენს კოლოფს, რომელიც რამდენიმე ზეთოვან თესლს შეიცავს. ჩაის ფოთლისა და დუყისაგან ამზადებენ კვების პროდუქტს.
ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
ამ მცენარის ქორფა ფოთლისა და დუყისაგან (ღნობითა და ფერმენტაციით) გამოყვანილი კვების პროდუქტი; იყენებენ ცხელი სასმელის დასამზადებლად.
ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
ცხელი სასმელი, რომელსაც ამზადებენ მდუღარე წყალში ჩაის ნაყენის გარევით.
ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
სასაუბრო: ჩაის პლანტაცია.
ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.

წარმოებული ლექსიკა

➤ წარმოებული სიტყვები: საჩაიე, ჩაიდანი, ჩაისფერი

➤ შესიტყვებები: ჩაი-შაქარი

თარგმანები

აზერბაიჯანული: çay (az)
ბერძნული: τσάι (el) (tsái)
ბულგარული: чай (bg) მამრ. (čaj)
გერმანული: Tee (de) მამრ.
ესპანური: té (es) მამრ.
თურქული: çay (tr)
იაპონური: お茶 (ja) (お･ちゃ, o·cha)
ინგლისური: tea (en)
იტალიური: tè (it) მამრ.
პოლონური: herbata (pl) მდედრ. herbatka (pl) მდედრ.
პორტუგალიური: chá (pt) მამრ.
რუსული: чай (ru) მამრ. (čaj)
სომხური: թեյ (hy) (tʿey)
უკრაინული: чай (uk) მამრ. (čaj)
ფრანგული: thé (fr) მამრ.
შვედური: te (sv) საშ.
ჩინური: 茶 (zh)(chá)

წყაროები და რესურსები

ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 8, სვეტი 92-93, თბილისი, 1964 წელი.
იხილეთ ქართული ვიკიპედიის სტატია „ჩაი“
იხილეთ ქართული ვიკიპედიის სტატია „ჩაი“
იხილეთ ქართული ვიკიპედიის სტატია „ჩაი“
„ჩაი“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 560

საჯარო მოხელის ორთოგრაფიულ-სტილისტიკური ლექსიკონი, თამარ ვაშაკიძე, ავთანდილ არაბული, თეა ბურჭულაძე, თბილისი, 2022, გვ. 573