ბრუნვა

ქართული

ბრუნვა	მხოლობითი	მრავლობითი
სახელობითი	ბრუნვა	ბრუნვები	ბრუნვანი
მოთხრობითი	ბრუნვამ	ბრუნვებმა	ბრუნვათ (ა)
მიცემითი	ბრუნვას (ა)	ბრუნვებს (ა)	ბრუნვათ (ა)
ნათესაობითი	ბრუნვის (ა)	ბრუნვების (ა)	ბრუნვათ (ა)
მოქმედებითი	ბრუნვით (ა)	ბრუნვებით (ა)
ვითარებითი	ბრუნვად (ა)	ბრუნვებად (ა)
წოდებითი	ბრუნვავ	ბრუნვებო	ბრუნვანო
ყველა სხვა ფორმა იხილეთ ფორმაწარმოების გვერდზე

ბრუნვა

მნიშვნელობა

(სახელზმნა) რისამე ირგვლივ ან თავის ღერძის გარშემო მოძრაობა
◆ დედამიწის ბრუნვა მზის გარშემო
◆ [ფინია] ჩამოგვეხსნა და ხმელ ეკალს გარს დაუწყო ბრუნვა(კ. ჭიჭ).
(სახელზმნა) გადატ. მოძრაობა, ცვალებადობა.
◆ დროთა ბრუნვამ ძველისა და ახლის შუა ამართულ ქედზე დაგვაყენა(ილია)
◆ ჭეშმარიტი ბედნიერება და კეთილდღეობა დროთა ბრუნვაზე კი არაა დამოკიდებული, არამედ ღვთის ნებაზე
(არსებითი სახელი) ლინგვ. სახელის ფორმა, რომელიც აღნიშნავს სახელის ურთიერთობას სახელთან ან ზმნასთან(გაბმულ მეტყველებაში).
◆ მოთხრობითი ბრუნვის ქონა ქართველური ენებისთვის ისევე დამახასიათებელია, როგორც ბრალდებითი(აკუზატივის) ბრუნვის უქონლობა.