საზამთრო
ქართული რედაქტირება
საზამთრო¹ რედაქტირება
ეტიმოლოგია რედაქტირება
წაკითხვა რედაქტირება
- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [sɑzɑmtʰrɔ]
- აუდიო მაგალითი: საზამთრო ?
- დამარცვლა: სა·ზამ·თრო, მრ. რ. სა·ზამ·თრო·ე·ბი, სა·ზამ·თრო·ნი
- პარონიმები: საზამთრა, საზამთრი
მნიშვნელობა რედაქტირება
არსებითი სახელი რედაქტირება
| ➤ საზამთრო, საზამთრო-ს(ი), მრავლობითი: საზამთრო-ებ-ი, საზამთრო-ნ-ი |
- გოგრისებრთა ოჯახის ბაღჩეული; ისხამს მრგვალ ან მოგრძო მსხვილ ნაყოფს.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- ამ ბაღჩეულის ნაყოფი, რომელსაც აქვს მკვრივი ქერქი და ტკბილი, წვნიანი ხორცი წითელი, ვარდისფერი ან, იშვიათად, ყვითელი და თეთრი ფერისა.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- ➤ სინონიმები: ყარფუზი, ხაბურზაკი
წარმოებული ლექსიკა რედაქტირება
თარგმანები რედაქტირება
|
წყაროები და რესურსები რედაქტირება
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 6, სვეტი 584, თბილისი, 1960 წელი.- „საზამთრო“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 435
- ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 349.
- სულხან-საბა ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული : [ორტომეული], ტ. 2, თბილისი: „მერანი“, 1993, გვ. 27.
საზამთრო² რედაქტირება
ეტიმოლოგია რედაქტირება
წაკითხვა რედაქტირება
- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [sɑzɑmtʰrɔ]
- აუდიო მაგალითი: საზამთრო ?
- დამარცვლა: სა·ზამ·თრო
მნიშვნელობა რედაქტირება
ზედსართავი სახელი რედაქტირება
| ➤ საზამთრო, საზამთრო-ს(ი), მრავლობითი: საზამთრო-ებ-ი, საზამთრო-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- ზამთრისათვის განკუთვნილი, ზამთარში გამოსაყენებელი, – ზამთრისა.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
წარმოებული ლექსიკა რედაქტირება
თარგმანები რედაქტირება
|
|
წყაროები და რესურსები რედაქტირება
- ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 6, სვეტი 584, თბილისი, 1960 წელი.
- „საზამთრო“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 435