კომა
ქართული
რედაქტირებაკომა¹
რედაქტირებაეტიმოლოგია
რედაქტირებაძველი ბერძნული ენიდან κῶμα ღრმა ძილი.
წაკითხვა
რედაქტირება- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [kʼɔmɑ]
- აუდიო მაგალითი: კომა ?
- დამარცვლა: კო·მა, მრ. რ. კო·მე·ბი, კო·მა·ნი
- პარონიმები: კორა, კოდა, კობა, კონა, კოფა, ლომა
მნიშვნელობა
რედაქტირება| ➤ კომა, კომ-ის(ა), მრავლობითი: კომ-ებ-ი, კომა-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- მედიცინა: უგონო მდგომარეობა, რაც ღრმა ძილს მოგვაგონებს; ხშირად გამოწვეულია ცენტრალური ნერვული სისტემის დაზიანებით. დაერთვის გულის მუშაობის, სუნთქვის რიტმის, მგრძნობელობისა და რეფლექსების სხვადასხვა ინტენსივობისა და ხარისხის მოშლა; გარგან გაღიზიანებაზე რეაქციის დაქვეითება ან მოსპობა. ვითარდება უეცრად ან თანდათანობით, წინ უძღვის პრეკომური მდგოამრეობა. შეიძლება გამოწვეული იყოს შაქრიანი დიაიბეტით, ეპილეფსიით, ჰიპოგლიკემიით, ურემიით, ქალას ტრამვით და სხვა.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- ➤ სინონიმები: კომური მდგომარეობა, კომატოზური მდგომარეობა
წარმოებული ლექსიკა
რედაქტირებათარგმანები
რედაქტირება
|
წყაროები და რესურსები
რედაქტირება
იხილეთ ქართული ვიკიპედიის სტატია „კომა“
ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 320
- საჯარო მოხელის ორთოგრაფიულ-სტილისტიკური ლექსიკონი, თამარ ვაშაკიძე, ავთანდილ არაბული, თეა ბურჭულაძე, თბილისი, 2022, გვ. 349
- ჭაბაშვილი მ., უცხო სიტყვათა ლექსიკონი, თბილისი, 1989, გვ. 240.
კომა²
რედაქტირება
ეტიმოლოგია
რედაქტირებაძველი ბერძნული ენიდან κόμη თმა.
წაკითხვა
რედაქტირება- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [kʼɔmɑ]
- აუდიო მაგალითი: კომა ?
- დამარცვლა: კო·მა, მრ. რ. კო·მე·ბი, კო·მა·ნი
მნიშვნელობა
რედაქტირება| ➤ კომა, კომ-ის(ა), მრავლობითი: კომ-ებ-ი, კომა-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- ფიზიკა: ოპტიკურ სისტემებში: გამოსახულების ერთ-ერთი აბერაცია, რომლის შედეგადაც წერტილის გამოსახულება იღებს არასიმეტრიული ლაქის ფორმას.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
წარმოებული ლექსიკა
რედაქტირებათარგმანები
რედაქტირება
|
წყაროები და რესურსები
რედაქტირება- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 320
- საჯარო მოხელის ორთოგრაფიულ-სტილისტიკური ლექსიკონი, თამარ ვაშაკიძე, ავთანდილ არაბული, თეა ბურჭულაძე, თბილისი, 2022, გვ. 349
- ჭაბაშვილი მ., უცხო სიტყვათა ლექსიკონი, თბილისი, 1989, გვ. 240.