ჭარხალი

ქართული

➤ ჭარხალ-ი, ჭარხლ-ის(ა), მრავლობითი: ჭარხლ-ებ-ი, ჭარხალ-ნ-ი

ბრუნვა	მხოლობითი	მრავლობითი
სახელობითი	ჭარხალი	ჭარხლები	ჭარხალნი
მოთხრობითი	ჭარხალმა	ჭარხლებმა	ჭარხალთ / ჭარხალთა
მიცემითი	ჭარხალს / ჭარხალსა	ჭარხლებს / ჭარხლებსა	ჭარხალთ / ჭარხალთა
ნათესაობითი	ჭარხლის / ჭარხლისა	ჭარხლების / ჭარხლებისა	ჭარხალთ / ჭარხალთა
მოქმედებითი	ჭარხლით / ჭარხლითა	ჭარხლებით / ჭარხლებითა
ვითარებითი	ჭარხლად / ჭარხლადა	ჭარხლებად / ჭარხლებადა
წოდებითი	ჭარხალო	ჭარხლებო	ჭარხალნო
ყველა სხვა ფორმა იხილეთ ფორმაწარმოების გვერდზე

ბოტანიკა: ორწლოვანი ძირხვენა მცენარე (ნაცარქათამასებრთა ოჯახისა); განვითარების პირველ წელს გამსხვილებულ ფესვს იკეთებს და ზედ ფოთლებს ისხამს, ხოლო მეორე წელს ღეროს, ყვავილსა და ნაყოფს იკეთებს.
გალაკტიონ ტაბიძე, „ჭარხალი“

„მოჭრილი სამხარს ნახირი მოდის საღამო დროის, უცებ მოჰყვება ჭარხალი ხარხარს და ქალი კივის იმ დოი-დოი -ს. “
ბოტანიკა: ამ მცენარის ძირი.
დურმიშხან ტაბატაძე, „დედაბუნება“

„კიტრებზე გრძელი ყაბაყი, ყაბაყზე მსხვილი ჭარხალი, ჭარხალზე მკვრივი ბოლოკი, ბოლოკზე მრგვალი თხილები“

საჯარო მოხელის ორთოგრაფიულ-სტილისტიკური ლექსიკონი, თამარ ვაშაკიძე, ავთანდილ არაბული, თეა ბურჭულაძე, თბილისი, 2022, გვ. 604

სულხან-საბა ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული : [ორტომეული], ტ. 2, თბილისი: „მერანი“, 1993, გვ. 591.