შვებულება

ქართული

შვებულება

ეტიმოლოგია

წაკითხვა

ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [ʃvɛbulɛbɑ]
აუდიო მაგალითი: შვებულება ^?
დამარცვლა: შვე·ბუ·ლე·ბა, მრ. რ. შვე·ბუ·ლე·ბე·ბი, შვე·ბუ·ლე·ბა·ნი

მნიშვნელობა

არსებითი სახელი

➤ შვებულება, შვებულებ-ის(ა), მრავლობითი: შვებულებ-ებ-ი, შვებულება-ნ-ი

ბრუნვა	მხოლობითი	მრავლობითი
სახელობითი	შვებულება	შვებულებები	შვებულებანი
მოთხრობითი	შვებულებამ / შვებულებამა	შვებულებებმა	შვებულებათ / შვებულებათა
მიცემითი	შვებულებას / შვებულებასა	შვებულებებს / შვებულებებსა	შვებულებათ / შვებულებათა
ნათესაობითი	შვებულების / შვებულებისა	შვებულებების / შვებულებებისა	შვებულებათ / შვებულებათა
მოქმედებითი	შვებულებით / შვებულებითა	შვებულებებით / შვებულებებითა
ვითარებითი	შვებულებად / შვებულებადა	შვებულებებად / შვებულებებადა
წოდებითი	შვებულებავ / შვებულება	შვებულებებო	შვებულებანო
ყველა სხვა ფორმა იხილეთ ფორმაწარმოების გვერდზე

სამსახურიდან ყოველწლიურად გაშვება (დასასვენებლად) კანონით განსაზღვრული დროითა და ხელფასის შენარჩუნებით.
ერთთვიანი შვებულება. სადეკრეტო შვებულება
ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
ძველი: სიხარული. (დავით ჩუბინაშვილი)
ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.

წარმოებული ლექსიკა

➤ შესიტყვებები: შვებულების აღება, ვიკიშვებულება

თარგმანები

ბერძნული: άδεια (el) მდედრ. (ádeia)
ბულგარული: отпуск (bg) მამრ. (otpusk) ваканция (bg) მდედრ. (vakancija)
გერმანული: Urlaub (de) მამრ.
ესპანური: vacaciones (es) მდედრ. მრ.რ.
თურქული: izin (tr)
იაპონური: 休み (ja) (やすみ, yasumi) , 休暇 (ja) (きゅうか, kyûka)
ინგლისური: holiday (en) (ბრიტანული), vacation (en) (ამერიკული)
იტალიური: ferie (it) მდედრ. მრ. რ., vacanze (it) მდედრ. მრ. რ.
პოლონური: urlop (pl)
პორტუგალიური: férias (pt) მდედრ. feriado (pt) მამრ.
რუსული: отпуск (ru) (otpusk)
ფრანგული: congé (fr)
შვედური: semester (sv)
ჩინური: 假 (zh) (jià)

წყაროები და რესურსები

ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 7, სვეტი 1372, თბილისი, 1962 წელი.
დავით ჩუბინაშვილი, ქართულ-რუსული ლექსიკონი, გვ.1510, თბ. 1984
„შვებულება“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 551