ქართული რედაქტირება

ჰაბიტუსი რედაქტირება

ეტიმოლოგია რედაქტირება

ლათინურიდან habitus.

წაკითხვა რედაქტირება

მნიშვნელობა რედაქტირება

არსებითი სახელი რედაქტირება
  1. სპეციალური: გარეგნული შესახედაობა ცხოველისა ან მცენარისა, აგრეთვე ადამიანისა.
    [ჯაგრცხილნარში] ძეძვის ჰაბიტუსი განსხვავდება ღია ადგილებში გაზრდილი ძეძვის ჰაბიტუსისაგან.

წარმოებული ლექსიკა რედაქტირება

თარგმანები რედაქტირება

წყაროები და რესურსები რედაქტირება

  •   საჯარო მოხელის ორთოგრაფიულ-სტილისტიკური ლექსიკონი, თამარ ვაშაკიძე, ავთანდილ არაბული, თეა ბურჭულაძე, თბილისი, 2022, გვ. 617