ქართული რედაქტირება

ჭიჭყინა¹ რედაქტირება

 

ეტიმოლოგია რედაქტირება

წაკითხვა რედაქტირება

მნიშვნელობა რედაქტირება

არსებითი სახელი რედაქტირება
  1. ქაშაყისებრთა ოჯახის თევზების ორი გვარის (ქარსალა და სარდელი) საერთო სახელწოდება.
    „წარსულ იმედთა ეკუბოვა მიმქრალი ბოლი, ეროვნულ ცეკვას აჩვენებენ აქ უცხოელებს, ჭყივის ჭიჭყინა, მოსთქვამს ზურნა ველურ სიმღერებს, სიკვდილის ქარად მე იგი ხმა წამომიქროლებს, რექვიემია ეს ხომ ჩემი, ვინ დაიჯერებს!“
  2. იგივეა, რაც ქარსალა.
    „თან ყველსა და პურს წაიღებდა, და საღამოზე ზეიმით და რიხით ორიოდე ჭიჭყინას მოათრევდა, ან თოფს გაიდებდა მხარზე და ორიოდე მწყერს მოაჩანჩალებდა.“
  3. ზოგი თევზის (წვერას, ძურწას, კობრისა და სხვ.) ნაშიერი.
    • ზაზა დათიშვილი, „შუაღამემდე სახლში ვიქნებით“
    „ისე ამბობდა, რომ მოყირჭებულ კარტოფილს და ჭიჭყინას სხვა გემოზე ვჭამდით, თითქოს მართლაც პარიზულ რესტორანში ვისხედით და ამ რაღაც ტრიუფელებსაც მივირთმევდით რაღაც ფუა-გრათი, მეც ჩითის ხალათის მაგივრად აბრეშუმის კაბა მეცვა და სიხარულისა და ბედნიერებისგან თავბრუ მესხმოდა … “
    ➤ სინონიმები: ქარსალა

წარმოებული ლექსიკა რედაქტირება


თარგმანები რედაქტირება

წყაროები და რესურსები რედაქტირება

  •   ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 535.

ჭიჭყინა² რედაქტირება

ეტიმოლოგია რედაქტირება

წაკითხვა რედაქტირება

მნიშვნელობა რედაქტირება

არსებითი სახელი რედაქტირება
  1. რაღაც ან ვიღაც, ვინც [ხშირად] ჭიჭყინებს; ჭირვეული ადამიანი.
  2. იგივეა, რაც ზურნა.
  3. ანტონ ჩეხოვის მოთხრობა (1885)
    ➤ სინონიმები: აბეზარი

წარმოებული ლექსიკა რედაქტირება


თარგმანები რედაქტირება

წყაროები და რესურსები რედაქტირება

  •   ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 535.