წერა
ქართული
რედაქტირებაწერა
რედაქტირებაეტიმოლოგია
რედაქტირებასიტყვა თავდაპირველად ჭრას, კვეთას ნიშნავდა. აქედანაა წერაქვი, ე. ი. საჭრელი, საკვეთი. წერა ხვნის მნიშვნელობით მთელ საქართველოში და სიტყვა „წერეული“ (ნიშნავს ყანის ნაკრეფს), „საწერელი“ (ანუ მჭრელი; არის თითის ერთგვარი ავადმყოფობა) ადასტურებს სიტყვის წერა ამ ეტიმოლოგიას.
წაკითხვა
რედაქტირება- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [t͡sʼɛrɑ]
- აუდიო მაგალითი: წერა ?
- დამარცვლა: წე·რა, მრ. რ. არ აქვს
- პარონიმები: ცერა
მნიშვნელობა
რედაქტირება| ➤ წერა, წერ-ის(ა), მრ. რ. არ აქვს | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- სახელზმნა: ა) მოქმედებითი არსებითი სახელი ზმნისა წერს; ასოების გამოყვანა ქაღალდზე ან სხვა საწერ მასალაზე
ბ)თხზვა, შემოქმედება
გ)იგივეა, რაც ხატვა
დ)აზრის წერილობით გამოთქმა- „ ხარის ბეჭის ძვალზე ასწავლა ნახშირით წერა ვაჟს.“
- ცრუმორწმუნეობა: ადამიანის ბედ-იღბალი, ხვედრი.
- „ჩემი ბედი და წერა ეს იყო და, რა გინდა რას ბევრს ვცდილვიყავ, ვერ მოვრჩებოდი და შენც დაისწავლე, რომე, რაც შენთვის გაგებულა, ვერ მოურჩები. “
- ➤ სინონიმები: ბედი
- რთული ფუძის მეორე შემადგენელი ნაწილი.
- ფერწერა
- რეზო ჭეიშვილი, „ცისფერი მთები“
- „ – მარკშეიდერია, – გაიყვანეთ დაშავებული და გაიტანეთ ფერწერა. დატოვეთ ეპიცენტრი!“
- კუთხური, მთიულური, ფშაური: 6-8 ძნა ერთმანეთზე მიყუდებული.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
წარმოებული ლექსიკა
რედაქტირება- ➤ წარმოებული სიტყვები: ჯვრისწერა, წერა-კითხვა, წერითი, წერილობით, წერილობითი, წერილი, წერაკითხვიანი, მისი წერაა, წერა აიტანს, წერა გადაიტანს, წერა აიგდებს, წერას მოხდის, წერა გახდება, წერბედობა, წერამწერელი, წერა-ბედი
- ➤ შესიტყვებები: პირჯვრის წერა
შეადარეთ: მნიშ.1. ბეჭდვა; მნიშ.2. ანაწერი(3) მნიშ.3. წერილა, წერი (1).
თარგმანები
რედაქტირებაწყაროები და რესურსები
რედაქტირება
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 8, სვეტი 1057-1058, თბილისი, 1964 წელი.- „წერა“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 604
- ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 521.
- სულხან-საბა ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული : [ორტომეული], ტ. 2, თბილისი: „მერანი“, 1993, გვ. 371.