ხეტება

ქართული

➤ ხეტება, ხეტებ-ის(ა), მრ. რ. არ აქვს

ბრუნვა	მხოლობითი	მრავლობითი
სახელობითი	ხეტება	—	—
მოთხრობითი	ხეტებამ / ხეტებამა	—	—
მიცემითი	ხეტებას / ხეტებასა	—	—
ნათესაობითი	ხეტების / ხეტებისა	—	—
მოქმედებითი	ხეტებით / ხეტებითა	—
ვითარებითი	ხეტებად / ხეტებადა	—
წოდებითი	ხეტებავ / ხეტება	—	—
ყველა სხვა ფორმა იხილეთ ფორმაწარმოების გვერდზე

უმიზნო სიარული, ხეტის საქციელი ან ქმედება.
ალექსანდრე ყაზბეგი, „პირადი წერილები“

„მოსვენებითი ცხოვრება, შინაურს კერას ვირჩიე მოუსვენარი მინდორში და მთაში ხეტება, ხეტება სავსე განსაცდელით და შემთხვევებით.“
სახელი ეხეტება ზმნის მოქმედებისა, — ხეტიალი
ალექსანდრე ყაზბეგი, მამის მკვლელი

„ეხლა ყველანი ცხენებით იყვნენ, რადგანაც, ჩეჩენს დაშორებული, კარგა მანძილის მინდვრით გავლა უნდოდათ. აქ წინ მიუძღვებოდა იაგო, რადგანაც ამ ადგილებს კარგად იცნობდა, და ამდენმა ხეტებამ და მაგალითებმა შეაჩვიეს ამგვარ მდგომარეობაში საჭირო სიფრთხილეს.“
➤ სინონიმები: ყიალი