ქართული რედაქტირება

ხასიათი რედაქტირება

ეტიმოლოგია რედაქტირება

წაკითხვა რედაქტირება

მნიშვნელობა რედაქტირება

არსებითი სახელი რედაქტირება
  1. ადამიანის სულიერ თვისებათა ერთობლიობა, რომლებიც მის ქცევებში ვლინდება
    მტკიცე ხასიათი. ახირებული ხასიათი. სიბერეში ხასიათი გაუფუჭდა
    „ომან ფაშა საკვირველი ყმაწვილი გამოდგა. მარდი იყო, მოქნილი, შეუპოვარი ხასიათი ჰქონდა და მკვირცხლი გონება.“
    ➤ სინონიმები: ზნე
  2. სულიერი განწყობილება
    კარგ ხასიათზეა
    „ – თვალები ნამტირალევი ჰქონდა? – არა. – გლახა ხასიათზე იყო? – არაფერ ხასიათზე არ იყო. წიგნს კითხულობდა.“
    ➤ სინონიმები: გუნება
  3. რისამე თვისება
    საუბარს კამათის ხასიათი მიეცა. ისტორიული რომანის ხასიათი
    „ათიოდე დღის შემდეგ რაჟდენის რეკვებმა და შეკითხვა-შეხვედრებმა უფრო სისტემატური ხასიათი მიიღო.“
    ➤ სინონიმები: თვისება, განხრა

წარმოებული ლექსიკა რედაქტირება

➤ წარმოებული სიტყვები: ხასიათზე დადგომა, ხასიათზე მოვიდა, დახასიათება, მახასიათებელი, სახასიათო, ხასიათდება, ხასიათწამხდარი, უხასიათო


თარგმანები რედაქტირება

წყაროები და რესურსები რედაქტირება

  •   ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 540.