ფა

ქართული

ფა

ეტიმოლოგია

სპარსული ფაჰნ «განი»; «განიერი» (მნიშვ. 1)

წაკითხვა

• ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [pʰɑ]
• აუდიო მაგალითი: ფა ^?
• დამარცვლა: ფა , მრ. რ. ფე·ბი, ფა·ნი

მნიშვნელობა

არსებითი სახელი, მუსიკალური ნოტები

➤ ფა, ფ-ის(ა), მრავლობითი: ფ-ებ-ი, ფა-ნ-ი    

ბრუნვა	მხოლობითი	მრავლობითი
სახელობითი	ფა	ფები	ფანი
მოთხრობითი	ფამ / ფამა	ფებმა	ფათ / ფათა
მიცემითი	ფას / ფასა	ფებს / ფებსა	ფათ / ფათა
ნათესაობითი	ფის / ფისა	ფების / ფებისა	ფათ / ფათა
მოქმედებითი	ფით / ფითა	ფებით / ფებითა
ვითარებითი	ფად / ფადა	ფებად / ფებადა
წოდებითი	ფაო	ფებო	ფანო
ყველა სხვა ფორმა იხილეთ ფორმაწარმოების გვერდზე

1. კუთხური (იმერული, გურული): იხმარება რიცხვით სახელებთან მეორე შემადგენელ ნაწილად (ორ-ფა, სამ-ფა...) და ნიშნავს: ფენს, კეცს, -მაგ-ს (ორ-მაგი, სამ-მაგი...).

   • ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.

2. ლათინური fa მუსიკალური გამის მეოთხე ნოტი.

   • ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.

თარგმანები

მნიშვ.2  

• გერმანული: F (de)
• ესპანური: fa (es)
• ინგლისური: F (en)
• იტალიური: F (it)
• რუსული: фа (ru) (fa)
• ფრანგული: fa (fr) მამრ.
• შვედური: F (sv)

წყაროები და რესურსები

• ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 7, სვეტი 1, თბილისი, 1962 წელი.
• იხილეთ ქართული ვიკიპედიის სტატია „ფა“
• „ფა“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
• ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 499

• ჭაბაშვილი მ., უცხო სიტყვათა ლექსიკონი, თბილისი, 1989, გვ. 514.

• თეზელიშვილი ს. (ბიჭი), უცხო სიტყვათა ლექსიკონი, თბილისი, 2007, ISBN 99940-46-95-0, გვ. 818.