ქართული

პირის ნაცვალსახელები
პირი მხ.რ. მრ.რ.
I მე ჩვენ
II შენ თქვენ
III ის
იგი
მან
მას
ისინი
მათ


შენ

მნიშვნელობა
  1. (ნაცვალსახელი) მეორე პირის ნაცვალსახელი მხოლობითი რიცხვისა - აღნიშნავს იმას, ვისაც პირველი პირი (მოსაუბრე) ელაპარაკება, მიმართავს.
    ◆ ლიტრას ეუბნებოდნენ და, კოკავ, შენ გესმოდესო (ანდაზა)
    ◆ „შენ გაიხარე, შენ!“ (ილია)
    ◆ ჩემმა მოწინააღმდეგემ შორს დაიჭირა: „მე თუ დამარტყეს, შენ რა ჭრელი პეპელა ხარო! “ (აკაკი)
წარმოთქმა:
IPA: /ʃɛn/
აუდიო მაგალითი: შენ ?
წარმოქმნილი სიტყვები და გამოთქმები:
წყაროები და რესურსები:
„შენ“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში



მოძიებულია „https://ka.wiktionary.org/w/index.php?title=შენ&oldid=108058“-დან